Het vullen van een drankautomaat op een perron is geen sinecure. Geen werkje voor 1 persoon dus. Nee, daar heb je minimaal drie mensen voor nodig. Ik vraag me wel af hoe ze de taakverdeling geregeld hebben.
Nieuwe routes, nieuwe verbaasmomenten.
Wat te denken van dit "reisadvies" op station Breda? Hoe persoonlijk zelfs print kan worden... Buitengewoon wonderlijk hoe een ogenschijnlijk weken geleden geplaatste poster het perron al weet dat mijn trein van 16:51 vandaag is verplaatst van spoor 6 naar spoor 2. Knap.
De verbouwingen op station Breda zorgen verder vooral voor veel klimwerk. Mijn verplaatste trein betekent 45 treden klimmen en evenzoveel weer afdalen. Dezelfde treden die ik even daarvoor in omgekeerde volgorde was op- en afgegaan. Een onderdoorgang is er even niet en een lift lijkt ook niet voor handen. Ik vraag me af of passagiers die minder goed ter been zijn dan ik hier echt blij van worden. Laat staan dat ze op tijd bij de trein zijn.
Maar het echte hoogtepunt van de dag vinden we op het perron bij spoor 2.
Tot vandaag dacht ik altijd dat er eerst een regel moest zijn voordat iemand een uitzondering zou kunnen bedenken. Niet in Breda. Een met witte lijnen ingekaderd vak bewijst dat er ook uitzonderingen zonder regel kunnen zijn.
Passagiers gaan er allemaal op hun eigen manier mee om. Deze twee mannen houden van living on the edge. Half in de zone, maar goed gepositioneerd om er snel weer uit weg te springen. Je weet tenslotte maar nooit.
De dames zijn minder voorzichtig.
En dan is het hek van de dam.
De neiging om deze medereizigers naar hun kenteken te vragen, kan ik nog net onderdrukken. Ik ken de regels - uitzonderingen daargelaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten